De achtste week
28 mei 2015 - Le Barp, Frankrijk
Vandaag ben ik in Le Barp aangekomen. Het klinkt een beetje als een oprisping en zo ziet het er ook uit eigenlijk. Vandaag een saaie tocht gehad, lange rechte wegen met weinig afwisseling. De hele week was nou niet zo bijzonder. Vorige week had ik een lelijke val gemaakt. Het was nog voor ik mijn vorige blog schreef maar omdat ik er geen last van had heb ik het toen niet vermeld. De route voor ik in Saintes aankwam was vreselijk, van die boeren hobbelpaden met veel keien en tractorsporen waar je niet kon zien waar je liep. Ik vind ze vreselijk maar ik weet dat er wandelaars zijn die ze geweldig vinden. Het laatste pad van de dag zou uitkomen op een pad van een golfbaan. Tussen het bospad en het pad van de golfbaan zat een rotspartijtje van ongeveer 1.20 hoog. Daar moest je van af klauteren en vervolgens over een gespannen schrikdraad stappen. Mijn hoogtevrees maakte me erg onzeker en het volgende dat ik weet is dat ik op de grond lig, bekneld tussen rotsen en schrikdraad. Ik ben dus even buiten bewustzijn geweest. Toen ik bijkwam voelde ik de schokken en dacht ik dat er iets in mijn hersenen was gebeurd door de val. Ik legde niet gelijk een link met het schrikdraad, was er nog te suf voor. Ik kon ook niet gelijk los komen omdat ik knel zat tussen rotsen en schrikdraad door de rugzak. Het duurde even en een fiks aantal schokken voor ik me los had weten te wurmen. Ik ben gewoon naar het eindpunt gelopen en realiseerde me veel later pas dat ik pijn aan aan mijn heup begon te krijgen en lichte duizeligheid en hoofdpijn. Ik besloot dus om een dagje rust te nemen en met de trein van Saintes naar Ponts te gaan. Dat was een afstand van iets meer dan 20 km maar omdat ik zoveel heb misgelopen kan ik dat wel missen. Na die dag rust was het eigenlijk ook wel weer over maar vervolgens kreeg ik eergisteren buikgriep, flinke diarrhee en krampen. Ook maar weer een dag rustig aan gedaan maar nu ben ik weer helemaal de oude.
Ik schrijf dit een dag eerder dan normaal. Dat komt omdat ik niet goed weet hoe ik de komende tijd kom te zitten met WIFI. Volgende week zaterdag is mijn laatste etappe in Frankrijk, de zondag er na loop ik Spanje binnen. Dinsdag hoop ik dan in Pamplona te zijn waar ik een dag pauze wil houden. Daar heb ik dan WIFI. Ik hoop niet dat jullie zo lang moeten wachten (en dat ik daarom zo lang moet wachten op jullie reacties). Ik ga mijn best doen.
Bon Camino! Paul
Groet.
Je bent bijna in Spanje, leuk .... dan wordt het onderweg ook gezelliger. Dat begint al in St Jean Pied de Port.
Ik zelf heb toen de Pyreneeën in twee stukken gedaan, dus niet in 1 dag naar Roncevalles, het is nl. best een heftig stuk hoor. Maar misschien ben jij al zo goed getraind dat je het met twee vingers in je neus doet :-)))
In Roncevalles moet je echt in het grote klooster gaan overnachten, een ervaring op zich en 's morgens word je met gezang gewekt. Het was voor mij de tweede refugio, maar ik heb later nooit meer zo'n indrukwekkende gezien.
Nou dat is wel een verhaal. Gelukkig met goede afloop. Nooit geweten dat je hoogtevrees had.
Vol bewondering kijk ik op het kaartje wat je al allemaal afgelegd hebt. Ik rijd het elk jaar en dan is al zo ' n pokke end.
Ik hoop dat het bij deze val blijft. Kijk goed uit in de Pyreneeën. Het zal wel een prachtige tocht worden. Ik kijk al uit naar je volgende verslag. Fijne tocht verder.
Liefs, Annette
liefs, Loes
Ik ga morgen 4 werkjes naar mn man :-) Helaas zijn de twee jonge hondjes maandagnacht verdwenen. Waarschijnlijk boze opzet. De vakantie die ik voor ogen had komt daardoor wel in een naar daglicht te staan. Ik probeer je komende weken te volgen maar ben afhankelijk van netwerk en elektriek. Goeie reis Paul. Geniet! Big hug 10
Maar zonder gekheid, kan me voorstellen dat je daar allemaal niet op zit te wachten in je eentje. Even niet kunnen vertrouwen op je eigen lichaam is dan opeens een groot obstakel. Zet m op Paulus, en wandel heerlijk dat prachtige Spanje in. Un cerveza, pan con alioli, et un biftec por favor! Mijn Spaans stopt trouwens bij de menukaart, maar wat heb je nog meer nodig ;-).
Pak ook rustdagen Paulus, die batterij moet wel opgeladen blijven, hele dikke kussen Mayke
Wat een nare ervaring met die val en daarna wéér narigheid...Goed dat je jezelf even hebt ontzien en fijn dat je je weer de oude voelt.
Een vriendin van me heeft een nekhernia en moet geopereerd worden. Ik heb haar gerustgesteld door over jouw topprestatie nu te vertellen. Bijna niet te evenaren!
Ik wens je een behouden vaart verder!
Lieve groet, Jolly
Grappig om te zien heb net naar je kaart gekeken en in het begin als je het in zoomde kon je pas werkelijk zien hoe ver je gelopen hebt en maakte dat een hele indruk. Nu als je uit zoomd en de hele wereld ziet zie je een hele lange streep die jij gelopen hebt ongelooflijk Paul Geweldig dat je dit doet.Dikke kus Marc
De -onvermijdelijke- pech... die erbij hoort misschien, maar die je flink laat schrikken. Maar je gaat dapper door, we vinden het knap. Neem a.j.b. MEER dan genoeg water mee, als je in de hete campo van Spanje gaat lopen.
Van de week was er een uitzending over de Compostella op tv, vond het wat 'mooi' neergezet, want wij denken dat het vooral afzien en doorzetten is. In beeld waren de laatste 100 km. het leek best druk op dat stuk, en de nonnen in de herbergen waren jaren jonger...
Veel succes weer, doe voorzichtig, de insecten worden ook steeds enger, dus beentjes bedekt.
Xx Astrid en Peter
Het blijft een groot avontuur met vallen en opstaan en je bent gelukkig al weer up and runnng.Jammer dat je niet zo veel geniet van deze fase maar er komen weer andere.Als Spanje het beloofde land is moet dat lukken.Probeer het laaste stukje Franrijk met plezier achter je te laten.Groetjes Aad
sluit me bij de andere schrijvers aan wat betreft jouw pech-week...:(
Heel snel zul je in je geliefde Spanje zijn! Jij zult het zeer waarschijnlijk anders beleven, maar wat gaat je reis snel!!! Wat een enorme afstand heb je al gelegd..en wat een vasthoudendheid en doorzettingsvermogen! chapeau!!
Zou je een keer een foto van jezelf willen posten? Heb behoefte om je even te "zien" ....;) hasta luego, precioso xx Carmen
Fijn dat het uiteindelijk niet al te ernstige blessures opleverde en het was voor ons wel weer een spannend verhaal. Inmiddels loop je denk ik bijna Spanje binnen. Geniet daar vooral ook heel veel van.Groetjes uit een koud Amsterdam! Wil
Toch nog een diagnose!? We vonden je zo zielig! Maar still alive and Kicking!!!!! Zet m op, kanjer. Er komen vast nog aardige medepelgrims en lieve nonnetjes
Zeg Paul, als je op je tenen gaat staan, zie je Spanje dan al???
Liefs, Aad en Marga