Dag 14, Padrón - Santiago de Compostela, 24 km
23 september 2019 - Santiago de Compostela, Spanje
De laatste wandeldag. Na een prima nachtrust vertrok ik om half acht uit de herberg. Gisteren, bij een wandeling door Padrón kwam ik langs een barretje op de route, vlak achter de herberg. De uitbater van de bar stond buiten en applaudisseerde naar elke pelgrim en schudde de hand. Zo ook bij mij. Hij vertelde dat hij de volgende morgen al om 5 uur al open was en me graag ontving voor een kop koffie. Ik dus vanochtend naar binnen en een koffie en een broodje besteld. Er zaten ook nog drie vrouwen. Toen de eerste wegging kreeg ze een omhelzing met zoen op de wang, vervolgens een applaus en veel “bon camino”, nummer twee kreeg dezelfde behandeling en nummer drie ook. In deze tijden van “me too” lijkt me dat niet zo handig maar hij deed het met zoveel enthousiasme dat ik er moeilijk iets verkeerds bij kon denken. Toen ik wegging dacht ik dat ik alleen een handdruk zou krijgen maar nee hoor, ik kreeg dezelfde behandeling, een flinke hug en een zoen op de wang. Mijn uitgestoken hand kon ik onverrichterzake weer laten hangen. De route was verder niet zo bijzonder, veel bebouwing en weinig natuur. Ik denk dat ik een uur bos en boerenland te zien kreeg. Verder eerst de wijken van Padrón uit, toen verspreid staande boerderijen en hoe dichter ik bij Santiago kwam hoe luxer de huizen. Daarna de buitenwijken van Santiago, grote, grauwe flats. Eindelijk, na veel lopen de oude binnenstad met de kathedraal. Onderweg langs een treinstation en een busstation gelopen waar veel mensen (maandag) stonden te wachten. Ik verbaasde me even over het feit dat ik liep terwijl ik ook met de trein of bus had kunnen gaan. Ik kwam al snel tot de conclusie dat lopen een vanzelfsprekendheid voor me is en andere manieren om er te komen “nicht im Frage” kwamen. Op het grote plein voor de kathedraal aankomen was niet zo emotioneel als vier en een half jaar geleden, een beetje “been there, done that”. Peter was er natuurlijk niet om me op te wachten en de drie vrouwen Sarah, Brooke en Titti waren er ook niet bij. De laatste drie kilometer heb ik met Barbara en haar vriend Jan Peter gelopen, twee mensen die ik al eerder was tegengekomen. We hebben foto’s van ons voor de kathedraal genomen en zijn toen op zoek gegaan naar ons onderkomen. Ik kom ze morgen wel weer tegen. Ik zei net dat ik minder emotioneel ben bij het aankomen dan de eerste keer maar dat wil niet zeggen dat ik niet hartstikke trots ben op mezelf, 245 km lopen in 12 dagen is niet niks
hasta mañana, Paul
Geniet van de laatste momenten, liefs, Marjanne
Gr cd
Geniet van de laatste intense momenten en eenmaal thuis lekker even decadent.
Bestel een Ubertje voor de croissants bij Sissy Boy.
(broekje verdient inderdaad niet de schoonheidsprijs 🤣).
Dikke knuffel xxx
Dikke knuffel 😘😘😘
Kisses, as
Op naar een volgende route en meer verhalen....
Vandaag hebben Peter en ik 10 km gelopen omdat we in Genève zijn en Floris te voet gingen opzoeken op Cern, maar dat vond ik al een heel (rot)eind lopen... onderweg hebben we het er dan ook over dat jij gewoon 3x zo ver loopt... nou ja, wij zijn dus watjes.
Het was hartstikke leuk om je te volgen, kus van ons en goeie reis naar A’dam
Wat een prestatie weer. Van harte gefeliciteerd. Ga je verhalen missen.
Lieve groet, Annette
Helaas nu geen verhaaltje meer voor het slapen gaan voor mij!
Je broek kan aan de vlaggenstok, missie helemaal geslaagd!!!
Ik heb genoten van je berichtjes, dank je, liefs