De dertiende week
het gaat opschieten, nog anderhalve week te gaan en dan zit het er op. Gelukkig hebben we vandaag de Meseta afgesloten, de lange trage stukken zijn voorbij. Gisteren leek het of een dorp waar je naar toe liep maar niet dichterbij leek te komen. Je zag het maar het bleef op afstand. Daarbij was het ook nog eens heel erg warm. De warmte duurt nu al een paar weken. Gelukkig was het vandaag een beetje bewolkt en gelijk een paar graden minder warm maar dat schijnt morgen weer over te zijn. Afgelopen weekend ben ik een extra dag in Leon gebleven. Een prachtige stad met ook weer waanzinnig veel terrassen. Die Spanjaarden weten daar wel raad mee. Ik heb de afgelopen periode veel kathedralen gezien en ik ben een beetje kathedraalmoie moet ik eerlijk zeggen maar die van Leon slaat wel alles, zeker als het om glas in lood gaat, zelden zoiets moois gezien.
Als je door zo'n stad loopt lijkt het net of je heel veel mensen daar kent, ik groet veel mensen en wordt door veel mensen begroet. Erg leuk. Je moet het natuurlijk wel een beetje relativeren, als ik er over een week loop kent niemand me meer en ken ik niemand meer. Het zijn gewoon de mensen waar ik op dit moment mee in de groep zit, in de herbergen, onderweg in de koffiestops, etc. Dat de tocht nu naar zijn einde loopt is een vreemd gevoel. Ik had gehoord dat er in de laatste stop voor Santiago geen herbergen waren, alleen hostals (goedkope hotels). Om niet zonder slaapplaats te zitten heb ik deze week een kamer geboekt in een hostal. Dan besef je opeens dat het einde er aan zit te komen. Met de mensen waar ik nu mee loop (Sarah, Brooke en Titty) hebben we het er wel over; wat gaat er door je heen als je dat plein oploopt in Santiago, zul je het gaan missen, ga je het nog eens doen, etc. Vragen waar ik nu nog geen antwoord op weet. Dat ik -in wat voor vorm ook- wel zal blijven wandelen zal denk ik wel gebeuren, denk bv aan de 4daagse in Nijmegen of met Joke Baars stukjes van het Pieterpad lopen, maar zo lang van huis zie ik nu niet meer zitten. Het groepje waar ik nu mee loop zal ongeveer op dezelfde dag aankomen (volgende week zondag). Vanmiddag hadden we het er over wat we zouden denken als we maandag daarna op het plein in Santiago zouden zitten om koffie te drinken en we zouden nieuwe wandelaars het plein op zien komen lopen, zouden we jaloers zijn, zouden we het missen. Vele mogelijkheden maar we moetn het afwachten. Eerst nog een dag of 11 lopen voor we er achter gaan komen.
Morgen beginnen een paar dagen met stevige klimpartijen, maandag hebben we ook nog zo'n dag. Dat klimmen zie ik niet zo tegen op maar het afdalen lijkt me minder. ?Sarah heeft het er ook moeilijk mee, ze krijgt net als ik last van haar knieen. We wachten af.
Buen Camino, Paul
Je wordt al beschouwelijk zo naar het einde van de camino.De Meseta achter de rug dus kan het alleen nog leuker worden.Je loopt nu met een grote familie en dat moet heel gezellig zijn.Leon staat nu op mijn verlanglijst plus al die heerlijke terrassen.Blijf genieten van het mooie Spanje en wie weet wat voor nieuwe avonturen op je weg komen.Groetjes Aad
By the way : je bed voor de 100ste 4daagse staat al klaar .
Het Pieterpad loopt ook langs Nijmegen ! Bel je Vrijdag weer !
Wat een veelheid van gedachten zo vlak voor het einde van jouw tocht. Mooi dat je ze deelt! Dank daarvoor.
Nog fijne dagen toegewenst,
Louise
Nog even en je bent echt in Santiago. Zet 'm op en sterkte met de hitte. Liefs.
Mooi verhaal. Ik snap je gevoel, blij met het resultaat, maar ook einde van waar je al zo lang mee bezig bent geweest.
Ik vind het zo ongelofelijk elke keer weer als ik het kaartje zie.
Dag Paul , geniet nog even en succes met de laatste kilometers. Liefs, Annette
Wat ben ik trots op je. We spreken elkaar 2 keer per dag maar wat ben ik blij dat ik je over 11 dagen weer kan zien en vast kan houden. Ik verheug me er op, ook op het eten met Titty, Brooke en Sarah. Kus je Man
Moet inderdaad wel vreemd zijn en beetje dubbel als de weg voltooid is en je weer anoniem op die plek kunt verblijven omdat al die mooie mensen, net als jij, weer hun eigen weg gaan. Koester het nog maar een beetje en succes met het afdalen. Dikke kus, Corrie
Prachtige verhalen, prachtige blauwe luchten en een prachtig mens.
Wees mindfull, in het hier en nu en geniet .
groetjes Toke
Groet, Aleida
En jij moet zelfs in de hitte blijven wandelen...kan me heel goed voorstellen dat bewolking of een buitje dan zeer aangenaam kunnen zijn. Als je terug komt -wat nu wel relatief snel gaat gebeuren- zal ik in Italië zijn...zie je graag, bij een glaasje wijn en tapas, na half augustus...Geniet van alles in Spanje, Portugal en straks in Amsterdam!!! XXXX Carmen
We blijven je pesten met je Frans! Een weemoedig waas komt over je schrijven maar tegelijkertijd een vooruitziende blik: wat ligt er nu nog op mijn pad? Daar houden wij van. Niet dat het allemaal over lopen gaat : daar houden wij niet van, net zo min als van de doedelzak op het Leidseplein, zoals Annemarie Grewel zo juist wist te verwoorden. Jongen, nu we dit schrijven is het 4 juli: onafhankelijksdag in Amerika en je arriveert eerder dan quatorze juillet, o sorry, weer Frans. Huug en ik denken aan je, meer kunnen we niet doen. Meelopen zit er niet in. Kus Pleun en Huug.
Onvoorstelbaar wat je gepresteerd hebt!!!
Een ongelooflijk dikke knuffel van ons.
Alle respect voor je onderneming.