De veertiende en laatste week
9 juli 2015 - Palas De Rei, Spanje
Mijn hemel, het lijkt op bergaf lopen, zo snel gaat het allemaal. Dit weekend hebben we een paar pittige klimpartijen gehad, stijl en langdurig. Als je dan eenmaal boven bent ben je tegelijkertijd ook erg trots dat je het weer geflikt hebt. Op dit moment is het lekker heuvelachtig allemaal, beetje klimmen (niet te steil) en een beetje dalen. Heerlijk lopen eigenlijk. Hert lijkt er wel op dat de uren trager gaan en de kilometers langer zijn. We praten voortdurend over zondag, hoe de binnenkomst zal zijn. Het zal onwezenlijk aanvoelen, daar ben ik me wel van bewust. 98 dagen van huis zijn en hoofdzakelijk lopen is niet iets wat je zomaar zult gaan vergeten. Ik weet niet wat er overblijft van deze tocht. In elk geval enorme trots op mezelf, dat ik het geflikt heb, dat ik mijn dip in Frankrijk niet heb laten winnen maar toch door ben gegaan. De dip zat rond Bordeaux, ik had het helemaal gehad met mijn onderneming en liep al dagen te piekeren hoe ik er zonder gezichtsverlies onderuit zou kunnen komen. Elke mogelijke smoes heb ik bedacht maar ben toch doorgegaan. Als ik de reacties van mensen lees op mijn tocht: "Paul, geweldig wat je doet", "we zijn trots op je", etc maken toch dat je doorgaat. Maar dat ik huis miste stond vast. Het was niet zozeer Peter, die sprak ik elke dag twee keer, maar vooral Lola. Tjonge, wat mis ik die hond. Ik spreek Peter vaak, ik spreek andere mensen vaak maar Lola gaat dus niet lukken. Het ploegje waar ik mee loop moet erg lachen als ik me weer eens over een hond buig om hem/haar aan te halen. Woensdag zie ik haar weer en mensen, ik kan niet wachten. Maar eerst binnenkomen. Sarah, de Australische dame heeft bedacht dat we "the Sign" van Ace of Base moeten gaan zingen. Dat zal niet gebeuren maar het geeft wel aan hoe we allemaal, op onze eigen manier, bezig zijn met het afsluiten van de tocht. We hebben erg veel plezier met elkaar, lopen vooral alleen maar brengen de tijd buiten het lopen samen door. We zijn geen hecht clubje in de zin dat er geen plaats zou zijn voor contacten met anderen maar we eindigen we steeds met elkaar. Het is nog maar drie dagen lopen, 60 km in totaal. Zondagochtend komen we aan, rond een uur of tien. Wat er met me gebeurd weet ik niet. Ik zie Peter weer, ik zie een hoop anderen die in deze periode gelopen hebben en het zal emtioneel zijn. Ik ga het afwachten en laat maar gebeuren wat er gebeuren moet.
Sinds zondag lopen we in Galicia. Een ruw landschap, veel bossen, heuvels en leistenen huizen, het ziet er eigenlijk wel wat somber uit en het lijkt wel armer dan de andere streken aar we doorheen zijn gelopen. Wel heeft het zijn eigen charme. Dit is een verhaal van mijn laatste week. als ik volgende week weer thuis ben zal ik zeker nog een afsluitende blog schrijven alhoewel afsluiten nog niet zal gebeuren. Wanneer wel? Ik weet het niet. In elk geval
Buen Camino, Paul
xxLoes
Ik denk dat Lola ook niet kan wachten totdat je weer thuis bent, ondanks de liefdevolle verzorging van Peter!
Geniet van je overwinning, heel veel plezier en een dikke kus van mij!
Heb van al je verhalen genoten en geloof het of niet, heel veel aan je gedacht.
Zeker dit laatste bericht hoe je met je emoties heb gestoeid.
Prachtig en heel veel respect dat je het tot een einde hebt gebracht waar je je verdere leven heel erg trots op kunt zijn.
Ik kom je over een week wel weer tegen met Lola, mijn buurtvriend.
Wat een vooruitzicht komende zondag,wat zal je trots en emotioneel zijn in de armen van je man.Al die andere blije mensen en jij die het dan toch maar geflikt hebt.GEWELDIG PAUL.Nu nog even genieten in Spanje en die dip heb je overwonnen dus blijf lachen en genieten.Op naar de finish.Groetjes Aad
En wat fijn, dat je straks Peter en Lola weer ziet. FEEST!!!
Lieverd, dank je wel voor je prachtige verhalen en foto's, we zullen ze gaan missen.
Een héle dikke kus van ons.
Wat een tocht, wat een verhaal, het ontroert me. Het lijkt wel een leven, een onbevangen start, enthousiast op weg, dan de dagelijkse beslommeringen en het eind niet in zicht. Besluiten om door te gaan, en het per dag op te pakken zoals het op je afkomt, en dan te weten je weg te vinden. Lieve groeten en geniet wat er zondag en vele dagen daarna op je af komt.
Louise
Wat een mooi en ontroerend verhaal heb je geschreven. Ik heb je reis (en blog) met veel interesse en vooral bewondering gevolgd. Heel veel sterkte met de laatste loodjes, en je mag zeker heel trots zijn op jezelf! Onwijs knap dat je deze tocht hebt gelopen en bijna hebt voltooid. Geniet van het weerzien met Peter en Lola.
liefs + groet, Magda
Ik heb je verslag net voorgelezen aan Christina. En het stukje over het gemis van Lola...., we begrijpen je helemaal!
Gewéldige prestatie blijft het..., nog de laatste loodjes.
Ik zie je volgende week weer (mét Peter én Lola) op ons KNSM eiland. Ciao!
in Amsterdam.? We verheugen ons op het weerzien, liefs G&C
Hulde voor je! Ik krijg er ook bijna zin in door al je leuke verhalen.
Succes met de laatste loodjes.
groet, Daniëlle
man man, wat heb je ons bezig gehouden met je reisverhalen,heerlijk, waar ik erg benieuwd naar ben is wat jij in/op de Camino zal gaan "achterlaten " misschien iets heel persoonlijks wat je voor jezelf houdt maar misschien ook niet.
Veel groeten van Kees en Lucy
Ongelofelijk wat jij hebt volbracht! Nou ja nog 1 dag,maar toch.
We hoorden dat Lola Peter naar de opvang heeft gebracht en jou blaffend staat op te wachten. Ben zo benieuwd wat je van die kerk vindt! Een hele bizondere belevenis. Maar dat zal niet je afscheid van Santiago zijn, neem ik aan.
Paultje als we je weer spreken zit deze fysieke en spirituele ontdekkingsreis erop of is dit de goden verzoeken om dit uit te spreken?
God zij met je!
Pleun en Huug.
Ook wij zullen het missen als je je blog stopt omdat je het doel hebt bereikt. Leuk om te lezen, we hebben je zo, na je overnachting in Rotterdam, een beetje beter leren kennen, je twijfels, je doorzettingsvermogen/wilskracht. Sterkte en vooral nog veel plezier met de laatste loodjes, een hele mooie aankomst in Santiago, geniet van je "triomf" (dat je de camino hebt volbracht; je kunt overigens dinsdag nog mee met de Vierdaagse van Nijmegen) en van het weerzien en daarna van de terugreis en de rust in Nederland.
Hartelijke groeten,
Jobien en Hans
Veeeeeeeel foto's van het moment van aankomst graag en de hereniging met Lola en Peter. Ook lof voor deze twee!!!
Groet,
Anieta
Vergeet je bloemenblouse niet he.
Geniet van alles wat op je af komt.
Took
Ontzettend veel plezier de komende dagen samen met Peter en dan op naar huis en Lola! Wat zal het gek zijn om weer de draad hier weer op te pakken. Veel liefs, EllenXXXX