De elfde week
17 juni 2015 - Belorado, Spanje
En dan zit ik al weer zo'n anderhalve week in Spanje. Vorige keer schreef ik tot aan mijn vrije dag in Pamplona die aardig verregende. Toen ik de volgende dag uit Pamplona vertrok regende het nog maar gelukkig werd het snel droog. Ik kon een flink eind doorlopen maar 'smiddags ging het toch weer regenen. Eigenlijk is het met het weer niet meer goed gekomen. Het blijft redelijk fris maar gelukkig blijft het ook droog. Het lopen gaat goed. De eerste twee dagen vanuit Frankrijk waren echt het zwaarst, erg steile klimpartijen en zware afdalingen. Het klimmen heb ik redelijk geleerd in Frankrijk, ik raak wel eens buiten adem maar dan stop ik gewoon een paar minuten en kan dan weer door. De afdalingen vind ik wel zwaar. Het gaat in mijn knieën zitten en kan soms wat week aanvoelen. Na mijn vertek uit Pamplona ben ik in een nieuwe ploeg terecht gekomen, de mensen die op maandag uit Frankrijk vertrokken. Was even wennen maar het valt reuze mee. Ik ben nu al een paar dagen met Titty (ja, echt waar) uit Zweden. Een aardige vrouw maar soms een beetje zwaar op de hand. We lopen niet samen. Ik heb gemerkt dat ik het liefst alleen loop, ik kan mijn eigen tempo bepalen en bepalen wanneer ik rust. Ik ga wel eens naast iemand lopen en maak dan een praatje of tijdens een rust ga ik naast iemand zitten om even te kletsen maar het lopen doe ik alleen. De route is geen probleem meer, die is zo overvloedig aangegeven dat je echt niet fout kunt lopen. Daarnaast lopen er erg veel mensen en volg je gewoon de anderen. Er zijn paaltjes en elke stad of dorp heeft zich uitgesloofd om een zo mooi mogelijk bewijzeringssysteem te maken. Logrono heeft het wat mij betreft nu gewonnen, een prachtig gestylde schelp en gele pijl. Over de gele pijlen hoorde ik een leuk verhaal. Of het klopt weet ik niet. De pijlen zijn overal neergezet met gele verf, op palen, stoepranden, verkeersborden, keien langs de weg etc. Het schijnt dat een paar jaar geleden een man het op zich heeft genomen om de route nog suiselijker aan te geven. Hij heeft het rijk gevraagd of hij dat mocht doen en of hij daarvoor de gele verf mocht gebruiken die ze op de weg gebruiken als markering. Dat mocht, hem is zelfs een hoeveelheid verf geschonken. Overla vind je nu zijn gele pijlen terug. Vaak zijn ze ten overvloede maar soms, op lange stukken kunnen ze je wel helpen om zeker te weten dat je goed zit.
De route is een beetje saai de laatste dagen, veel langes de anelweg en door industriegebieden, de eerste dagen waren mooier. Overmorgen kom ik in Burgos aan, daar blijf ik weer een extra dag om te rusten. Krijg ik dus weer te maken met nieuwe mensen. Na Burgos ga ik de Meseta op, de Spaanse hoogvlakte waar het vooral saai lopen is naar ik begrepen heb. Nou ja, ik heb Les Landes in Frankrijk overleefd, dan zal dit ook wel lukken. Als ik een week later in Leon aankom blijf ik daar ook weer een dag hangen. Dat was het weer voor deze week, tot volgende week Buen Camino, Paul
Zo aan de foto's te zien heb je alle tijd om in alle rust, en alleen, al je zonden te overdenken. Lijkt wel vorm van meditatie.
Bij terugkomst wil ik natuurlijk heel graag van je weten hoe je dat nou ervaren hebt. Ik zeg één ding, ik doe het je niet na, respect.
Hoe gaat het met het missen Paulus. Schrijf je daar de volgende keer over? Ben benieuwd wat je mist en wat je absoluut niet mist.
Dikke kussen Mayke
Wat heerlijk om al die avonturen van je te blijven lezen. Blijft boeiend en interessant. Veel genoegen verder met lopen, je komt toch wel heel dicht bij je einddoel...
Nog veel plezier op je verdere tocht !!
Nooit eens stiekem meeliften met iemand of met de bus?
Het komt denk ik niet eens bij je op. Gelukkig heb je geen last van blaren, griep of een vogelvirus. Misschien wat heimwee af en toe? Het gaat perfect tot nu toe. Ben ook benieuwd of deze ervaring een ander mens van je maakt. Gewoon door gaan! liefs, Ankie
het noorden van Spanje is mooi en groen...maar inderdaad ook vaak nat! Je bent nu al zo ver..doe je het nog steeds met de uitrusting waarmee je op weg gegaan bent? Je kunt ondertussen ook een boek met tips voor de wandelaar schrijven: van kleding tot onderkomens, van contact maken en vermijden, van voeding en drank..van leuke "must see" plekken tot saaaaaie dorpjes, van lopen en stilstaan... etc. Ben zelf ook benieuwd naar hoe deze ervaring jou, jou inspireert raakt en misschien ook verandert.. We hebben er nog over! voor nu:BUEN VIAJE! Carmen
Vanuit een prachtig, maar best koud, Vlieland heb ik nog steeds groot respect voor je. En iemand anders schreef het ook al: alleen lopen en aansluiting zoeken in pauzes lijkt op je eerdere werkstijl, hoewel je prima samenwerkte en je veel lol kon hebben in een gezamenlijke casus. Geinig om dit op deze manier terug te zien.
Hou je haaks en geniet ( voor je het weet ben je weer thuis, het gaat zo snel ).
Liefs en groet, Magda
buon viaje
Niks mis mee om alleen te zijn vind het heerlijk om alleen te vissen je gedachten laten gaan over alles en niks en dan later een praatje maken met een andere visser verderop op de pier.
Hou je taai ben zo trots op je en misschien een beetje jaloers wil al die mooie foto's in het echt zien Dikke kus Marc
Wat heerlijk dat je de kaart niet meer nodig hebt en geen extra km meer maakt.Je benen zullen nu wel gespierd zijn bij al dat klimmen en dalen.Vanaf Burgos een nieuwe groep en nieuwe kansen op vertier.De spaanse hoogvlakte is met dit weer prachtig dus dat blijft genieten.gr Aad
Toen ik alweer tien jaar geleden in Nieuw zeeland was kregen we op het internationale vliegveld in Auckland precies te horen hoe we naar het nationale moesten komen : gewoon de pijltjes volgen op de grond. Hugo zou 14 dagen later komen en ik moeizaam uitgelegd hoe hij die route kon vinden. Toen hij gearriveerd was, vroeg ik aan hem of hij niet gek geworden was van almaar naar de grond staren. Hij zei verbaasd: die waren gewoon op ooghoogte! Nou, veel sterkte in dat barre land! Pleun en Huug.
Super leuk om elke week weer een mooi verhaal te lezen...
Plezier!! xxxxxxxxxxx