Mombuey
18 april 2022 - Mombuey, Spanje
Wat een heerlijke wandeling, zo veel beter dan gisteren. Eerst even wat rechtzetten: ik had gezegd dat vandaag 25 km zou zijn maar het was maar 22 km. Ik heb niet het eindpunt gehaald (Mombuey) maar wel de besproken plek voor de nacht, die ligt zo’n 1.5 km voor Mombuey. Verder heb ik een stuk via de grote weg gelopen en dat scheelde ook meer dan een kilometer. Het weer werkte ook mee, een stralend blauwe lucht en een milde bries die de boel fris hield zonder dat het koud werd. Hoewel, vanochtend was het behoorlijk fris en was mijn vest maar nauwelijks genoeg. Gisteren Pasen, alles dicht hier en restaurants waren er niet in het dorp. Nu slaap ik in een hostal met restaurant. Het duurde vanochtend tot even na tien voor ik koffie had (gisteren om13.30 uur de laatste gehad). In de bar waar ik de koffie kocht hadden ze geen broodjes of tortilla, alleen een heel vieze donut in chocolade. Nouja, een beetje vulling is nooit weg dus dat maar gedaan. In een volgend dorp waren maar liefst twee restaurants, geweldige broodjes dus ik nam er een voor ter plekke en een voor onderweg. Bij broodjes moet je je een half stokbrood voorstellen. Ik was gelaafd. Dat eten was halverwege, het laatste stuk ging snel. Om 15.15 uur was ik in het hostal La Ruta (hiernaast is een benzinepomp, benzine 95 is 1.80.9 €) het uitzicht was ook een stuk beter dan gisteren. De populieren waren tot een draaglijk niveau teruggebracht, de afwisseling was groot, van heel vlak tot licht heuvelachtig, van akkers tot bossen en redelijk wat water (hoewel ik wat meren gemist heb doordat ik over de grote weg omliep). Kortom, een topdag.
elke dag luister ik een tijd naar de radio. Zo kwam ik eerder deze week bij dat nummer van Nothing but Thieves. Gisteren hoorde ik een nummer van Ed Sheeran, Visiting Hours. Ik vond het een mooi nummer met twee zinnetjes er in die me weer bij Karl brachten: “I wish that heaven had visiting hours” en “So much has changed since you’ve been away”. Ik wilde er weer wat mee. Ik besloot hem een lange brief te schrijven. In de herberg heb ik een paar velletjes uit een schrift gescheurd en die heb ik spontaan volgeschreven met wat ik voel en vooral mis nu Karl er niet meer is. Ik zeg “spontaan” omdat de pen een eigen leven leek te lijden en ik er niet heel lang over deed de brief te schrijven. Ik denk dat als het niet genoeg blijkt te zijn ik dit ritueel nog wel een keer kan herhalen. De brief heb ik zo klein mogelijk opgevouwen, als ik morgen of overmorgen langs een geschikte plek loop (geen akker, liefst iets bossigs en heuvelachtigs) dan stap ik even uit de route en begraaf hem. De natuur kan dan verder haar werk doen.
Buen Camino
Voor morgen wens ik je een mooi vervolg van je tocht!
Veel liefs
Prachtig dat je briefjes aan Karl schrijft. Begraven onderweg is mooi, maar maak er fotoos van zodat je thuis het nog es na kan lezen.
Liefs Christina de Holanda :-)
En dan ook nog zo’n topdag met wandelen en uitzichten.
Veel plezier!
Groetjes, Arianne
Xx
Lieve groet, Annette