Vijfde dag
Toen ik vanochtend wakker werd en naar buiten keek zag ik dat het behoorlijk regende. Had ik gisteren nou maar mijn grote mond dichtgehouden met “het prachtige weer”. Ik wilde gaan wandelen in Peel, de plaats waar ik maandag naar toe gelopen was maar ik zag het nu somber in. Om een uur of tien was het5 droog en de Britse KNMI voorspelde dat het die dag droog zou blijven. Nou vertrouw ik zo’n KNMI nooit zo heel erg maar veel anders had ik niet. Ik dus de deur uit met een regenjack aan. Toen ik in Peel aankwam was het al lang droog en begon er zelfs een mager zonnetje door te breken. Dat magere zonnetje werd een vet zonnetje waardoor ik al snel mijn regenjack uit moest trekken want veel te warm. Het werd een prachtige wandeling, in totaal zo’n 11 km. Er moest ook behoorlijk geklommen worden maar de uitzichten waren dan ook fenomenaal. Officieel ging de wandeling eerst door het stadje en dan pas naar buiten voerde besloot ik me vooral te richten op het deel buiten de stad. De stad had ik immers al gezien vanuit de bus en toen ik maandag naar Peel gelopen was. Het stelde niet zo heel veel voor. Vanaf de haven liep ik al snel het stadje uit en merkte dat het steeds mooier werd. Een prachtig riviertje, overgaand in mooie landerijen met veel schapen en varkens. Zoals gezegd, er moest veel geklommen worden. Boven op de heuvel stond een toren met een paar vreemde zuilen er naast. De toren bleek gebouwd te zijn door Corrin, een rijke boer uit begin van de 19de eeuw. Het land waar de toren op stond was van hem en hij bracht er graag zijn tijd door. Hij liet er een toren bouwen van 4 verdiepingen. Op een van die verdiepingen zat hij graag te lezen bij een open haard. Zijn vrouw en twee van zijn kinderen zijn naast de toren begraven, daar staan nu een paar zuilen. Een mooi verhaal dacht ik zo. Bij de toren was de klim gelukkig voorbij maar een afdaling is ook niet leuk om te doen. Vooral niet als je hoogtevrees hebt. Maar goed, het is me gelukt. Op de terugweg ook nog het House of Manannan bezocht. een museum gewijd aan de vikingen die zo ongeveer de eerste bewoners van Man waren. Manannan was de God van de zee. Ook hier was het museum zeer toegankelijk. Ik vond trouwens de naam: House of Manannan, erg klinken als een zware heavy metal band. Hierna weer terug met de bus naar Douglas.
Tot morgen
Geniet van je tochten,
Je vertaald dit allemaal heel makkelijk en op zo’n manier alsof we allemaal mee lopen.
Buiten getrainde beenspieren heb je echt toch meerdere gaven hoor.
Genieten!!! 🥰